Na lezing van de websites van diverse Nederlandse dagbladen, moet ik concluderen dat mijn vaderland in de ban is van een tweetal prangende kwesties. Ten eerste, hebben wij wel een nationale identiteit? Ten tweede, hoe moet dat nu met al die wilde zwijnen in Ermelo? Beide vragen raken direct aan mijn deskundigheid, dus ik zal even uitleggen hoe dit nu allemaal moet en zit, opdat Nederland zich weer met belangrijker zaken bezig kan houden.
De identiteit. Natuurlijk! Na alles wat we samen meegemaakt hebben! Elisabeths vloed, de 80-jarige oorlog, de Vetkopers tegen de Schieringers, Rembrandt, Arnoudt de Dikke, het mirakel van Amsterdam en de slag bij het nog Heiliger Lee! Dat neemt toch zeker niemand ons meer af? Let wel; ik diskrimmeneer niet. Je kunt met iedereen samen zijn, ook met mensen die je geschiedenis niet delen. Turken, bijvoorbeeld, hebben een heel andere geschiedenis, hoewel ze het er geloof ik onderling niet helemaal over eens zijn welke. Of neem mensen uit Venlo. Het ligt om de hoek, natuurlijk, maar dat ze pas sinds de 18e eeuw met ons samen zijn, dat merk je toch. Het is niet dat ze hun best niet doen hoor, want menigeen hangt de hoofddoek in de wilgen, of blondeert zijn haar. Toch blijven het, laten we zeggen, allochtonen, die vaak erg rare dingen zeggen. Gelukkig gaat de staatssecretaris nu vaart achter de inburgering zetten. Wij kaaskoppen weten van aanpakken!
De zwijnen. Laat u niet gek maken! Wilde zwijnen zijn niet eng, wilde zwijnen zijn gezellig. Ik woon, zoals bekend, op een berg nabij Osaka, en hier stikt het van de zwijnen. Wat blijkt? Het zijn aardige beesten, die niemand kwaad doen. We hebben een hek om de universiteit moeten zetten, dat wel, want anders komen ze het zwerfvuil opeten en het gazon omwroeten, maar verder geen klachten. Laatst heb ik een jong exemplaar op de foto gezet, in een buitenwijk van Kobe. Schatje, toch? En als we hier, in een megapolis van 11,3 miljoen mensen, zij aan zij met wilde zwijnen kunnen leven, moet dat in Ermelo (26.000 inw.) toch ook kunnen? Nou dan.
Wilde zwijnen zijn niet de enige dieren die hier voorkomen. De komende weken zal ik me dan ook onledig houden met het fotograferen en beschrijven van de fauna rond mijn huis, ter lering en vermaak van mijn geachte landgenoten. Volgende week: de bidsprinkhaan.
1 opmerking:
Persoonlijk sta ik niet a priori negatief tegenover het idee om van Limburg, IJmuiden en Afghanistan het achttiende Bundesland te maken*. Laat de Duitsers het maar oplossen.
*tegen de harde voorwaarde dat het Helmholtzplatz 18 te Berlijn een provincie van Nederland wordt, uiteraard.
Een reactie posten