vrijdag 23 januari 2009

Internationale verhoudingen

Een wetenschappelijk instituut krijgt veel post. Ontzettend veel ambtelijk gezeur vooral, maar ook reclame, en natuurlijk de doodsaaie publicaties van andere, vergelijkbare instellingen. Een klein maar interessant deel is afkomstig van verwarde geesten die een grote wetenschappelijke ontdekking menen te hebben gedaan, en in onsamenhangende, meestal slordig handgeschreven brieven aanbieden deze voor veel geld in detail aan ons te verklappen. Het grootste deel van onze post, zoals overal, is natuurlijk spam. Waar mensen het idee vandaan halen dat er iets met onze genitale gezondheid mis is blijft een raadsel, maar we krijgen er bergen email over. Maar goed, spam is spam.

Af en toe komt er iets binnen dat moeilijk te klasseren is. Zo ontvingen we deze week een mailtje van een regeringsfunctionaris uit een kleine Centraal-Aziatische republiek. In onvervalst Borat-Engels schreef deze dat zijn doorluchtige regering interesse had met ons samen te werken op het vlak van welvaartsmeting, iets waar wij overigens daadwerkelijk tamelijk veel verstand van hebben. Interessant, maar was dit wel echt? Heeft de regering van dat republiekje dan geen ambtenaar in dienst die behoorlijk Engels kan? En waarom schrijft die man eigenlijk vanaf een gratis Yahoo adres, en niet vanaf een internetdomein uit zijn illustere vaderland?

De collega's vroegen of ik, gezien mijn enorme kennis van de regio, niet even kon uitvissen hoe de vork in de steel zat. Twee dagen later stuurde ik een A4tje rond, met de resultaten van mijn onderzoek. Er hangt hier een nogal melige sfeer, door de bank genomen, dus de eerste zin was "Dankzij jarenlange training door de Noord-Koreaanse geheime dienst, in combinatie met zwaar en riskant werk, ben ik het volgende over onze scribent te weten gekomen..". Nee, niet heel leuk, maar toch wel een beetje, en zo gaan we hier nu eenmaal met elkaar om: niet heel leuk, maar wel een beetje.

Mijn rapportje had verder niet zo veel om het lijf. Een kort overzichtje van de mogelijkheden die samenwerking zou kunnen bieden, het risico dat we met een oplichter van doen hadden, en natuurlijk de lokale keuken. Ook een paar grimmige opmerkingen over de beroerde mensenrechtensituatie ter plaatse, de slechte taalbeheersing van onze exotische collega, en het wat suspecte wetenschappelijke gehalte van het geheel. Toch maar reageren, besloot ik mijn verhaal, en sloot af een concept antwoordmail. Mooi werk, vonden de collega's, gisteren, in vergadering bijeen. "Juffrouw M," giebelde directeur N., "daar maken we ons officiele antwoord van. Kunt u dat mailtje van Ralf vanaf het algemene adres aan die mensen versturen? Zet mijn naam er maar onder."

Hedenochtend werd ik tijdens het lesgeven onderbroken (!) door een paniekerige, haast snikkende Juffrouw M. Ze was zodanig overstuur dat ze niet meer duidelijk kon maken wat er aan de hand was, maar ik begreep dat de toch altijd zachtmoedige N. nogal boos op haar was, en dat ik meteen mee moest komen. Tegen de tijd dat een van mijn studenten me mijn spullen na kwam brengen op het instituutskantoor, het volgende college was al begonnen, wist ik nog steeds niet wat er aan de hand is, zo compleet was de ontreddering ter plaatse. Uiteindelijk werd ik achter een PC gezet, en zag ik de email die naar het verre land is verstuurd.

"Dankzij jarenlange training door de Noord-Koreaanse geheime dienst, in combinatie met zwaar en riskant werk, ben ik het volgende over onze scribent te weten gekomen.." lees ik het begin. Mijn melige memo! Helemaal! "Hoogachtend," staat er onder, " Professor N., Directeur".

Terwijl ik dit schrijf komt, 3000 kilometer naar het westen, de zon op. Straks zet daar iemand een computer aan, en leest een op zich dolkomisch, maar misschien wat misplaatst emailtje Daar is niks meer aan te doen. Hij of zij heeft er een excuusmailtje achteraan gekregen, en we hopen maar dat dat helpt. Ondertussen doe ik mijn best het heel erg te vinden. Maar toen zojuist collega Bamboebos schaterend mijn kantoor binnenkwam, moest ik toch toegeven dat het inderdaad ook wel een erg komische situatie is.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

spannende tekst ;-)

Anoniem zei

Ik moet zeggen, je bent wel eens geinspireerder geweest...

Ralf zei

Helaas, iemand raakte zodanig geƫmotioneerd door de beschreven gebeurtenissen, dat een iegelijk is gevraagd voorlopig geen berichten aan de buitenwereld te doen toekomen. Hoewel een Nederlands, geanonimiseerd weblog nauwelijks als openbaarmaking kan gelden, heb ik haar beloofd het ook hier, voor het moment, te verwijderen. Als alles weder goed is, zet ik het terug.

Anoniem zei

De oorspronkelijke tekst was beslist grappiger, maar in zijn kernachtig minimalisme heeft dit toch ook wel een enorme diepgang.